عنوان : ( بررسی تطبیقی وجوه هستی شناختی و معرفت شناختی انسان کامل در آرای ابن عربی و ملاصدرا )
نویسندگان: حسین بلخاری قهی , سیدمرتضی حسینی ,
Full Textچکیده
بحث انسان کامل از بنیادی‌ترین مباحث حوزۀ حکمت و فلسفۀ اسلامی است. اهمیت این بحث از آن روست که انسان کامل حلقۀ واسط میان وجود مطلق و موجود مقید است. با وجود انسان کامل، هستی بسط و گسترش می‌یابد و کنز مخفی آشکار می‌شود. این وجه هستی‌شناختی انسان کامل با ساحت معرفت‌شناختی او کامل می‌گردد؛ بدین‌معنا که از دیدگاه بزرگانی چون ابن عربی و ملاصدرا عرفانِ به حق جز از طریق معرفت به انسان کامل ممکن نخواهد بود. بنابراین، انسان کامل عامل بسط وجود و نشان معرفت به ذات حق است و از این رو، آیینۀ اسما و صفات پروردگار می‌باشد. این مقاله با روش تحلیلی ـ تطبیقی، مفهوم انسان کامل را در دو وجه هستی‌شناختی و وجودشناختی با تأکید بر آرای ابن عربی و ملاصدرا بررسی می‌کند. فرضیۀ این مقاله آن است که رویکرد این دو بزرگ به مفهوم و کاربرد انسان کامل در معارف الهی، در عین شباهت‌های آشکار اختلافاتی نیز دارند؛ اختلافاتی که شاید بتوان مهم‌ترین وجه آن را در نگرش کاربردی صدرا به انسان کامل و اخلاقی نمایاندن او دید تا نگرش ابن عربی که انسان کامل را صرفاً در مقام و ساحتی تجریدی بررسی می‌کند.
کلمات کلیدی
, انسان کامل, وجه هستی‌شناختی, وجه معرفت شناختی, محیی‌الدین بن عربی, ملاصدرا.
@article{paperid:1055666,
author = {بلخاری قهی, حسین and حسینی, سیدمرتضی},
title = {بررسی تطبیقی وجوه هستی شناختی و معرفت شناختی انسان کامل در آرای ابن عربی و ملاصدرا},
journal = {آموزه های فلسفه اسلامی},
year = {2016},
volume = {9},
number = {17},
month = {January},
issn = {2251-9386},
pages = {47--74},
numpages = {27},
keywords = {انسان کامل، وجه هستی‌شناختی، وجه معرفت شناختی، محیی‌الدین بن عربی، ملاصدرا.},
}
%0 Journal Article
%T بررسی تطبیقی وجوه هستی شناختی و معرفت شناختی انسان کامل در آرای ابن عربی و ملاصدرا
%A بلخاری قهی, حسین
%A حسینی, سیدمرتضی
%J آموزه های فلسفه اسلامی
%@ 2251-9386
%D 2016
