هدف اصلی نوشتار حاضر درک معانی نهفته در تجارب گناه جنسی و نحوه ساخته‌شدن اجتماعی این معانی است. نتایج تحلیل پدیدارشناختی تجربه گناه جنسی در بین هفت مشارکت‌کننده زن (ایرانی/ شیعه مذهب) که با جنس مخالف خود روابط جنسی خارج از پیمان ازدواج داشته‌اند نشان داد که اولاً تجربه گناه جنسی, که ابتدا از یک آشنایی و گفت­ وگوی ساده با جنس مخالف شروع می‌شود, در فاصله کوتاهی به معاشقه و همبستری می‌انجامد. ثانیاً قبل­ از انجام گناه و در اولین­ بار تجربه گناه جنسی، حس مقاومت در برابر گناه، ترس­ از گناه و سخت‌ بودن انجام گناه تجربه می‌شود. ثالثاً درحین انجام گناه, خشنودی اولیه‌ای در فرد ایجاد می‌شود که احساس گناه این لذت‌ها را به احساس عذاب‌ آوری تبدیل می‌کند. حس خجالت، ناراحتی و ترس (ترس از عقوبت خداوند و فاش‌شدن گناه) ازجمله احساسات حین گناه هستند. پس ­از انجام گناه نیز، بازاندیشی و تردید درباب عمل گناه و به دنبال آن فشارهای درونی و پشیمانی ظاهر می­شود. این فشارها خود را به صورت احساسات غریب و ناخوشایند، ناراحتی، خیانت، تحقیرشدگی، پشیمانی و عذاب وجدان نشان می‌دهد که عذاب وجدان شایع‌ترین آنهاست و این عذاب وجدان پس ­از گناه سبب می‌شود که اغلب افراد برای کاهش این فشار به توبه، انابه و توجیه خود رو آورند. صیغه‌ خواندن، ابراز قصد ازدواج و امید به بخشش خدا از جمله توجیهات مشترک افراد پس ­از انجام گناه جنسی است. درنهایت نیز تکرار گناهان جنسی موجب کاهش احساس گناه، عادی‌ شدن گناه، لذت‌بخش‌ترشدن گناه و درنهایت تغییر باورها و ارزش‌های جنسی اولیه در فرد می‌شود.

کلمات کلیدی