تابش مهم¬ترین مکانیزم انتقال¬حرارت از شعله بوده به طوری که حدود 70 درصد از صدور حرارت از شعله توسط این روش انجام می¬شود. یکی از مهم¬ترین ویژگی¬های شعله گاز¬طبیعی، شعله آبی رنگ و غیردرخشان آن در مقایسه با شعله زرد رنگ سوخت¬های مایع است، که این امر راندمان حرارتی مشعل¬های گازسوز را کاهش داده است. در پژوهش حاضر با استفاده از روش مدل¬سازی عددی اثر تغییر محل ورودی سوخت و اکسیدکننده در شعله پخشی متان-هوا بر دما، شار انتقال¬حرارت تابشی شعله و نرخ تشکیل دوده و آلاینده¬های احتراقی مورد مطالعه قرار گرفته است. مقایسه نتایج شبیه¬سازی عددی بدست آمده با نتایج تجربی موجود انطباق خوبی را نشان می¬دهد. نتایج حاصله نشان می¬دهد که تزریق اکسیژن به درون شعله گاز طبیعی بوسیله تغییر در محل ورود اکسیژن، ضمن افزایش زردسوزی شعله، میانگین انتقال حرارت تابشی آن را به میزان 27 درصد افزایش می¬دهد. همچنین تزریق اکسیژن به درون شعله باعث افزایش میانگین دمای شعله شده و توزیع دمای یکنواختی را در امتداد طولی کوره ایجاد می¬نماید.

کلمات کلیدی