هدف از این مطالعه بررسی عوامل مؤثر بر احتمال پرداخت چغندرکاران برای دریافت خدمات ترویجی است. برای رسیدن به این هدف از الگوی لاجیت در چارچوب الگوی لاجیت با استفاده ار داده‌های مقطع زمانی سال 1388 مربوط به 150 نفر از چغندرکاران انتخاب شده به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده در شهرستان مشهد مورد بررسی قرار گرفت. علاوه بر این از الگوی توبیت برای بررسی عوامل مؤثر بر میزان تمایل به پرداخت چغندرکاران برای دریافت خدمات ترویجی استفاده گردیده است. نتایج هر دو الگو نشان داد متغیر‎های سن، تجربه در کشت چغندرقند و تعداد افراد خانوار بر احتمال پرداخت ‎چغندرکاران برای دریافت خدمات ترویجی تأثیر منفی معنی‎دار داشته‌اند.‌ همچنین متغیرهای تحصیلات، سطح زیر‎کشت، عملکرد، مالکیت، درآمد خالص از چغندرقند، نیاز به خدمات ترویجی و رضایتمندی از خدمات ترویجی بر احتمال پرداخت برای دریافت خدمات ترویجی تأثیر مثبت و معنی‎داری دارند. از‎ مقایسه کشش کل مربوط به متغیر‎های مختلف در الگوی توبیت، مشخص شد که متغیر نیاز به خدمات ترویجی بیشترین تأثیر را در افزایش و متغیر سن کشاورز بیشترین تأثیر را در کاهش میزان تمایل به پرداخت برای دریافت خدمات ترویج کشاورزی دارند. ‎با توجه به نتایج مطالعه اجرای ترویج نیمه خصوصی در میان کشاورزان بزرگ مالک، تشکیل انجمن‌ها و تعاونی‌هایی برای کشاورزان خرده مالک برای پرداخت هزینه‌های ترویجی به صورت گروهی، ایجاد تنوع در نوع و شیوه ارائه خدمات ترویجی براساس سن و به تبع آن تجربه و همچنین سطوح تحصیلات کشاورزان‎ پیشنهاد شد.

کلمات کلیدی