بیماری¬های مسری، مهلک و صعب¬العلاج یا لاعلاجی چون هپاتیتB، سارس، سیفیلیس و هرپس سیمپکلس حاد و مزمن، امروزه در تمام جهان شیوع یافته است، اما با این وجود به مبانی حقوقی ناشی از این بیماری¬ها کمتر توجه شده است. با تتبع کتب فقهی مشخص شد دیدگاه مشهور فقهای امامیه، انحصار عیوب مجوز فسخ نکاح و درنتیجه عدم جواز تسری حق فسخ به اینگونه امراض است، اما با نقدهای که بر ادله دیدگاه مشهور وارد است، بنظر می¬رسد دیدگاه منطقی تر و عادلانه تر و سازگارتر با اصول و قواعد فقهی، جواز تسری حق فسخ از عیوب مجوز فسخ نکاح، به چنین بیماری¬هایی شدیدتر و خطرناک¬تر از عیوب منصوصه می¬باشد. این امراض به دلیل نوظهور بودن، سابقه ای در کتب فقهی نداشته و با توجه به نیازمند بودن به قوانین مطابق با مبانی فقه اسلامی و لزوم فقه پویا داشتن، نظریه جواز تسری قابل ملاحضه می باشد. این بیماری ها مختل کننده زندگی زناشویی، مسری، لاعلاج یا صعب¬العلاج و موجب نفرت و انزجار می¬باشند، همچنین با توجه به ادله ای چون؛ روایات، قیاس منصوص¬العله، قاعده اولویت، قاعده لاضرر، سیره و بنای عقلاء می¬توان عدم انحصار عیوب مجوز فسخ نکاح و تسری حق فسخ به امراض جدید را فهمید.

کلمات کلیدی