مطالعه در زمینه فرآیندهای اختلاط آلوده برای مدیریت کیفی آب رودخانهها حائز اهمیت بوده و یکی از ملاحظات زیست محیطی به شمار میرود. شکل بستر نظیر تلماسهها روی فرآیند انتقال موثر است. هدف از تحقیق حاضر بررسی ضریب اختلاط عرضی روی تلماسهها میباشد. بدین منظور، اندازهگیریهای آزمایشگاهی روی تلماسه پنجم تا نهم در یک سری ده تایی از ، تلماسههای شنی دوبعدی مصنوعی هدایت گردید. کانال آزمایشگاهی مورد استفاده دارای طول، عرض و عمق به ترتیب 20 0 متر، شیب وجه پایین دست 28 درجه و عرضی / 0 متر میباشد. این تلماسهها دارای طول موج یک متر، ارتفاع 08 / 0/6 و 6 برابر عرض کانال بودند. شن مورد استفاده برای ساختن تلماسهها دارای قطر متوسط 14 میلیمتر بود. به منظور بررسی تأثیر نسبت ظرافت بر ضریب اختلاط عرضی روی تلماسه از دو عمق مختلف استفاده شده است. نتایج نشان میدهد که تلماسه در 2 برابر آن در بستر صاف است. / افزایش ضریب اختلاط عرضی نقش بسزایی دارد به گونهای که این ضریب در این حالت 36 طول اختلاط کامل در حالت تلماسه درکف کانال برابر 11 متر بوده که نسبت به این مقدار روی بستر صاف یک سوم برابر شده است. این پارامتر روی تلماسه با افزایش عمق کاهش یافته است. بنابراین میتوان گفت قدرت خودپالایی رودخانه روی تلماسه نسبت به بستر صاف و با افزایش عمق جریان روی تلماسهها افزایش مییابد.

کلمات کلیدی