در سال های اخیر بیودیزل که نتیجه ترانس استری شدن لیپیدها است، به عنوان یک سوخت پایدار، تجدید پذیر و دوست دار محیط زیست با اقبال فراوانی رو به رو شده است. زیتوده ریزجلبک ها به دلیل داشتن مقادیر فراوان لیپید، گزینه امید بخشی برای تولید بیودیزل می باشد. درصد و ترکیب لیپید ریزجلبک ها به عوامل فیزیکی و شیمیایی محیط کشت بستگی دارد. به طور اختصاصی، نوع محیط کشت به علت برخورداری از سطوح متفاوت ریزمغذی ها، به عنوان یک عامل اساسی بر مقدار رشد، درصد لیپید و بهره وری تولید لیپید ریزجلبک ها تاثیردارد.. در این تحقیق، مقدار تولید زیتوده و لیپید جلبک سبز Tetraselmis sp. در دو محیط کشت مختلف گیلارد و والن مورد ارزیابی قرار گرفت.به این منظور، کشت ریزجلبک درون ارلن مایرهای یک لیتری حاوی 500 میلی لیتر محیط کشت انجام و سلول ها در اتاق کشت با دمای ° C 2±26 ، شدت نور 45 میکرومول فوتون بر متر مربع در ثانیه و تناوب نوری 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی نگهداری شدند. اندازه گیری رشد، هر روز تا پایان روز دوازدهم و تعیین مقدار لیپید در پایان دوره رشد با استفاده از روش وزنی و حلال های هگزان- اتانل انجام گرفت. کشت جلبک در محیط گیلارد با غلظت نیتروژن کمتر، علیرغم تولید زیتوده کمتر منجر به انباشت 14.6% لیپید به وزن خشک زیتوده و بهره وری لیپید 17.19 میلی گرم بر لیتر در روز گردید. در مقایسه، جلبک های رشد یافته در محیط والن با مقدار لیپید 9.92% و بهره وری لیپید 14.42 میلی گرم بر لیتر در روز، زیتوده ای معادل1.741گرم بر لیتر در پایان دوره رشد تولید کردند که 1.23بار بیشتر از زیتوده تولید شده در محیط گیلارد بود. بر اساس نتایج این پژوهش، علیرغم تولید زیتوده بیشتر در محیط کشت والن، محیط کشت گیلارد به دلیل تولید مقدار لیپید بیشتر به عنوان یک محیط کشت مناسب برای پرورش جلبک تتراسلمیس با هدف کاربرد در تولید بیودیزل معرفی می شود.

کلمات کلیدی