حزن در اشعار نصرالله مردانی، شاعر و نویسندۀ معاصر ایرانی و احمد مطر، از شاعران معاصر عراق در حوزۀ ادبیات تطبیقی قرار می¬گیرد. یکی از وجوه مشترک در آثار این دو شاعر که بر اثر شرایط خفقان¬آور جامعه به وجود آمده، سخن از حزن و اندوه جامعۀ خویش است که در شرایط نابسامان جامعه و در راستای اصلاح آن به وجود آمده است. مردانی از هنر خاص خویش در بیان حزن¬آلود پایداری بهره جسته و همین سبب گشته که شعرش رنگ و بوی پایداری دهد و مورد توجه همگان قرار گیرد و مطر، با رعایت جانب ادب، توانسته حقایق تلخ روزگار خویش را آشکارتر سازد و بر خلاف مردانی شعر خود را تنها برای مبارزه با حکومت به کار گیرد و حس مخالفت مردم بر ضد اوضاع نابسامان را بیشتر برانگیزد. اشعار مقاومت مردانی و مطر تصویرگر چهره خونین و ویران میهن این دو شاعر در بحبوحه‏ی جنگ و هجوم متجاوزان است. این دو شاعر مقاومت به توصیف حزن و اندوه ناشی از ستم حاکمان بیدادگر زمانۀ خویش پرداخته¬اند و تصویر مظلومیت میهن خویش را در مقابل متجاوزان پدیدار ساخته¬اند که در جستار حاضر تلاش شده است تا با بهره¬گیری از مبانی مکتب واقع¬گرایی مشابهت¬ها و تفاوت¬های دو چکامۀ مذکور در قالب اشعار حزن-آلودشان مورد بررسی، تحلیل و ارزیابی قرار گیرد.

کلمات کلیدی