چکیده هنریک ایبسن پدر نمایشنامه نویسی مدرن و رئالیست است. این نمایشنامه نویس برجسته نروژی آثار مهمی پیرامون مسائل مختلف جامعه ی عصر خود نوشته است. او در این نمایشنامه ها درباره ی مسائلی همچون رابطه جامعه، فرد و روابط خانوادگی سخن رانده است. یکی از مهم ترین نمایشنامه های این نویسنده، هدا گابلر نام دارد که خبر ظهور نسلی نو از زنان را می دهد؛ زنانی که با آنچه جامعه به عنوان نقش سنتی آنان تعریف کرده بود در تضاد بودند. در این نمایشنامه، دو شخصیت اصلی زن نماینده ی دو نقش سنتی و مدرن زن در جامعه هستند؛ چنانکه هدا گابلر نماینده نقش مدرن است و دوست او، تی الوستد، نقش سنتی زن در جامعه را بازتاب می دهد. در این مقاله برآنیم تا با خوانشی روان شناسانه و فمینیستی، این دو زن و شخصیت هر کدام را بررسی کنیم. روش بررسی این مقاله تکیه دارد بر نظریات روان کاوانه ی ژاک لاکان و به ویژه نظریه او درباره ی مراحل مختلف تکوین ذهن انسان: نظم خیالی، نظم نمادین، و نظم واقعی. همچنین در این بررسی از نظریات ویرجینیا وولف به ویژه ایده های او در کتابی به نام اتاقی از آن خود به عنوان یکی از چهره های مشهور فاز دوم فمینیسم که به بررسی علت ظهور نقش جدید زن می پردازد بهره برده ایم. هنگامیکه یافته های این مقاله را بررسی می کنیم، درمی یابیم که در شکل گیری شخصیت هدا و تفاوت شاخص او با دیگر زنان پیش از او، مرحله نظم نمادین از سه مرحله تکوین ذهن انسان نقش شاخصی داشته است.

Keywords