چکیده مجازاتی که فقها برای سبّ و شتم پیامبر و ائمه با استناد به روایات بیان کرده اند وجوب قتل شخص دشنام دهنده و مهدورالدّم بودن اوست. علیرغم این معنا در سیرة عملی حضرات معصومانموارد گوناگونی وجود دارد که ایشان با شخص ساب به رفق و مدارا برخورد کرده و اصحاب خود را از اینکه مجازات قتل را اجرا کنند بازداشته اند. این نوشتار در مقام رفع تعارض پیشگفته مستندات رواییمجازات قتل برای ساب را تحلیل و بررسی کرده و چنین نتیجه گرفته که قدر متیقن از ادلة مورد اشاره,وجوب قتل سابّ النبیاست که مقام رسالت پیامبر را هدف قرار دادهاست.در فرض تسرّی مورد روایات به سابّ الائمه, مجازات قتل مربوط به معاندان و نواصبیاست که از سر علم و آگاهیشخصیت حقوقیو جایگاه امامت ائمهرا مورد هتک قرار دهند.بنابراین میان حکم شرعی مجازات شخص ساب و سیرة عملی امامان معصوم در برخورد اخلاقیکریمانه با افرادی که از روی جهل به ایشان توهین کرده و با شخص حقیقی آنان در خصومت واقع شده اند تعارضی وجود ندارد.

کلمات کلیدی