قالهی حاضر با هدف شناسایی موانع موجود بر سر راه انتقال آموزشها در سازمان انجام شد. یافتههای این مقاله با استفاده از پژوهشی به دست آمد که با رویکرد کیفی و با روش مطالعه موردی انجام شد. میدان پژوهش دانشگاه فردوسی مشهد در سال 4030 بود. برای جمعآوری دادهها، 01 تن شامل 40 مدیر، 41 عضو هیئت علمی و 3 تن از کارکنان بهعنوان نمونه در نظر گرفته شدند. ابزار پژوهش مصاحبه باز بود. یافتهها نشان داد مهمترین موانع موجود بر سر راه انتقال آموزشهای منابع انسانی در دانشگاه، شامل موانع مربوط به طراحی آموزشی )5 مانع: نیازسنجی نامناسب، مدت زمان دورهها، مدرکگرایی و امتیاز اhttps://pooya.um.ac.ir/research/shares/basicInfo/papers.php?F1=6#رتقا در آموزشها، عدم کاربردی بودن آموزشها، ارایه آموزشها بهصورت عمومی( و موانع مربوط به محیط سازمان )1 مانع: عدم تطابق آموزشها با محیط سازمان، مانع شدن مدیریت مافوق( میباشند. در مجموع میتوان این موانع را در جهت افزایش انتقال آموزش موردنظر قرار داد و با برطرف ساختن آنها، سازمان در تحقق این هدف بهطور موفقیتآمیزی عمل نماید.

کلمات کلیدی