جدایی گزینی فضایی و اجتماعی از ویژگی های مهم شهرها محسوب می شوند؛ زیرا الگوهای تمایز و جدایی گزینی اجتماعی، قواعد سازماندهی فضای شهری را تشکیل می دهند. در جوامعی که از گروه های اجتماعی نامتجانس تشکیل شده است، جدایی گزینی به تبع وجود فاصله ی اجتماعی، از واقعیت های اجتماعی شهر محسوب می گردد. به همین دلیل بیشتر مطالعات انجام شده درباره ی جدایی گزینی در شهرهای بزرگ و مهاجرپذیر انجام شده است. مشهد به عنوان یکی از بزرگترین شهرهای مهاجرپذیر ایران، میزبان تعداد بالایی از مهاجرین افغانستانی است که عمدتا در با » دلایل جدایی گزینی مهاجرین افغانستانی در گلشهر مشهد « ، محله ی گلشهر تمرکز یافته اند. در این پژوهش استفاده از روش مردم نگاری و تکنیک مشاهده ی مشارکتی و مصاحبه مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این پژوهش حاکی از آن است که جدایی مذکور در نزد کنشگران، هم نوعی جدایی گزینی و هم نوعی جدایی سازی ادراک شده است. دلایل جدایی گزینی ایشان در چهار دسته قرار می گیرند: دلایل اقتصادی نظیر محدودیت های شغلی مهاجرین، جایگاه ایشان در نظام تقسیم کار و قدرت پایین رقابت در بازار مسکن؛ دلایل سیاسی نظیر محدودیت های قانونی؛ دلایل اجتماعی نظیر نیاز به سرمایه ی اجتماعی و شبکه ی اجتماعیِ حمایت کننده از مهاجرین در مواردی که نهادهای اجتماعی حمایت کننده ی آنان نیستند؛ دلایل فرهنگی نظیر حفظ هویت و فرهنگ ملی و احساس تعلق به هویت و فرهنگ محلی.

کلمات کلیدی