هدف این مقاله شناسایی معیارهای مؤثر در مکان‌یابی پارک‌های منطقۀ 9 شهرداری مشهد در سه مقیاس همسایگی، محلی و ناحیه‌ای با تأکید بر اصول الگوی تخصیص کمینة فاصله، و در نهایت بررسی پتانسیل منطقه به‌لحاظ ساخت این نوع پارک‌هاست؛ لذا با استفاده از روش اسنادی و میدانی، پس از بررسی کمبودها و تحلیل وضعیت فعلی منطقه، شش معیار برای بررسی محدوده‌های مناسب جهت احداث پارک انتخاب شده است که عبارت‌اند از: مراکز ثقل جمعیتی، فاصله از مراکز آموزشی، فاصله از مراکز فرهنگی، دسترسی به شبکه‌های ارتباطی، فاصله از پارک‌های موجود و دسترسی به زمین‌های مستعد. همچنین از سیستم اطلاعات جغرافیایی به‌عنوان ابزار تلفیق، تحلیل و نمایش داده‌های مکانی در فرایند مکان‌یابی، استفاده و فضاهایی که نیازمند برنامه‌ریزی بوده، مشخص شده است. نتایج نشان می‌دهد که سرانۀ پارک‌های منطقه برابر 3/1 متر مربع بوده و برای رسیدن به استاندارد پیشنهادی طرح جامع (62/2 متر مربع)، بایستی حدود 8/52 هکتار به مساحت پارک‌های منطقه افزوده شود. بنابراین جهت رفع کمبود منطقه با استفاده از تحلیل شبکه در محیط GIS، حدود 61 هکتار از اراضی بایر در دو اولویت اول و دوم، مناسب جهت احداث پارک پیشنهاد شده است.

کلمات کلیدی