چکیده امروزه در اکثر نظام های آموزشی دنیا، عمده تلاش ها برای بهبود کیفیت یادگیری دانش آموزان بر روی ارتقای کیفیت تدریس معلمان متمرکز شده است . در واقع توسعه حرفه ای معلم یک چرخه بی پایان در برنامه آموزش معلمان است که با تربیت معلم پیش از خدمت آغاز شده و تا زمانی که فرد به عنوان یک معلم در این حرفه باقی است ادامه می یابد. مهم ترین راهبرد توسعه حرفه ای مستمر معلمان، آموزش ضمن خدمت است . تا کنون پژوهش های متعددی در خصوص کیفیت و میزان اثر بخشی الگوهای مختلف آموزش ضمن خدمت انجام شده است که نشان می دهد عمده معلمان برنامه ریزی های متمرکز صورت گرفته در ارائه فعالیت های توسعه حرفه ای شان را که به جهت حمایت از آنان برای پیشبرد برنامه های تغییر معلم و ارتقای حرفه ای ایشان انجام می شود، ناکارآمد توصیف می کنند و به حرکت از رویکرد منفعل به رویکرد فعال در زمینه آموزش ، و اشکال غیر متمرکز در زمینه فعالیت و سازمان متمایل هستند. نشانه های این تغییر پارادایمیک را می توان در استقبال معلمان از طرح هایی همچون درس پژوهی و آموزش ضمن خدمت مدرسه محور در کشورهای توسعه یافته و نیز در حال توسعه مشاهده کرد. در این مقاله ضمن بیان رویکردهای نوین توسعه حرفه ای معلمان، زمینه استقرار این رویکردها به لحاظ بستر و مقدمات قانونی آن در نظام آموزش ضمن خدمت کارکنان آموزش و پرورش مورد بررسی قرار گرفته است . نتایج کاوش در آیین نامه و شیوه نامه های آموزش ضمن خدمت معلمان ایران نشان از وجود یک سیستم متمرکز در طراحی، برنامه ریزی و اجرا دارد که اصلاح مقررات و بهبود ساختار آن در جهت کاهش اقتدار و تمرکز سیستم مرکزی را امری اجتناب ناپذیر می نماید.

کلمات کلیدی