هدف از مطالعه­ی حاضر بررسی نقش ادراک دانشجویان تحصیلات تکمیلی از مؤلفه‌های برنامه­ درسی در پیش‌بینی میزان انگیزش پژوهشی آنها است. بدین منظور نمونه­ای متشکل از 197 تن از دانشجویان مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه فردوسی مشهد در سال تحصیلی 94-1393، به روش طبقه­ای تصادفی انتخاب گردید. این مطالعه از حیث هدف کاربردی، از حیث روش، توصیفی و از نوع همبستگی است. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه­های محقق­ساخته ادراک دانشجویان از مؤلفه‌های برنامه درسی و پرسشنامه­ی انگیزش پژوهشی بود. برای گزارش و تحلیل داده‌ها از آمار توصیفی و استنباطی استفاده گردید. شاخص‌های آمار توصیفی همچون تعداد، میانگین، انحراف معیار، بیشینه و کمینه­ی نمرات و در آمار استنباطی نیز از آزمون‌های همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه استفاده شد. نتایج نشان داد که میان ادراک از مؤلفه‌های درسی به صورت کلی و انگیزش پژوهشی 0.58 همبستگی وجود دارد. نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین خرده­مقیاس­های ادراک از مؤلفه‌های برنامه­ درسی (ادراک از هدف، محتوا، روش و ارزشیابی) و انگیزش پژوهشی دانشجویان همبستگی مثبت و معناداری دارد. نتایج رگرسیون هم­زمان نیز نشان داد که متغیرهای پیش­بین می‌توانند به صورت ترکیبی 43 درصد از تغییرات متغیر انگیزش پژوهشی را تبیین کنند و از بین متغیرهای پیش­بین، دو متغیر ادراک از هدف و ادراک از محتوا می­تواند متغیر ملاک (انگیزش پژوهشی) را پیش­بینی کنند و سایر متغیرهای پیش­بین (ادراک از روش و ارزشیابی) به­تنهایی قادر به پیش‌بینی انگیزش پژوهشی نیستند. به­صورت کلی ادراک دانشجویان از مؤلفه‌های برنامه­ درسی قابلیت پیش‌بینی انگیزش پژوهشی را داراست، این یافته‌ها مؤید رویکرد خودتعیین­گری است که بیان می‌کند ادراکات حاصل از محیط بر انگیزش تأثیر می‌گذارد.

کلمات کلیدی