عنوان : ( روابط فرهنگی ایران و افغانستان در دوره ی پهلوی دوّم (1320 – 1357ش.) )
نویسندگان: نورالدین نعمتی , مظهر ادوای ,
دانلود فایل برای اعضای دانشگاهبر اساس تصمیم نویسنده مقاله دسترسی به متن کامل برای اعضای غیر دانشگاه ممکن نیست
چکیده
ایران و افغانستان با تاریخ و فرهنگ مشترک در دوره ی پهلوی دوّم 1320 – 1357ش/ 1941 – 1978م زمینه‌های بسیار مهمی برای گسترش روابط داشتند. در مقابل، قدرت‌های جهانی برای جلوگیری از گسترش نفوذ فرهنگی ایران در افغانستان تلاش کردند با رسمی کردن زبان پشتو از نفوذ فرهنگی ایران در این کشور جلوگیری کنند؛ اما علاقه و تمایل مردم افغانستان و گسترش روابط فرهنگی، باعث حفظ و اشاعهی زبان و ادب فارسی در آن کشور گردید. با وجود فراز و نشیب‌های زیاد در روابط دو کشور، روابط فرهنگی همواره حوزهی مورد اتکا در گسترش روابط دو کشور بوده است. با توجه به اینکه روابط فرهنگی معمولاً تابعی از روابط سیاسی است، این مقاله در نظر دارد به این مسأله بپردازد که چرا روابط فرهنگی در این سطحِ گسترده برقرار بوده است. علاقهی دو کشور به گسترش روابط، سبب شده است در نبودِ روابط سیاسی در سطح گسترده، روابط فرهنگی به عنوان مبنا و زمینه گسترش روابط و یا حتی جایگزین روابط سیاسی، بسیار مورد توجه باشد و در این سطح گسترش یابد. این، فرضیه‌ای است که در این مقاله بررسی می شود.
کلمات کلیدی
ایران؛ افغانستان؛ روابط فرهنگی؛ زبان فارسی؛ قدرت‌های بزرگ
@article{paperid:1057500,
author = {نورالدین نعمتی and ادوای, مظهر},
title = {روابط فرهنگی ایران و افغانستان در دوره ی پهلوی دوّم (1320 – 1357ش.)},
journal = {پژوهش های تاریخی ایران و اسلام},
year = {2013},
volume = {7},
number = {13},
month = {October},
issn = {2345-2099},
pages = {125--150},
numpages = {25},
keywords = {ایران؛ افغانستان؛ روابط فرهنگی؛ زبان فارسی؛ قدرت‌های بزرگ},
}
%0 Journal Article
%T روابط فرهنگی ایران و افغانستان در دوره ی پهلوی دوّم (1320 – 1357ش.)
%A نورالدین نعمتی
%A ادوای, مظهر
%J پژوهش های تاریخی ایران و اسلام
%@ 2345-2099
%D 2013
