هدف مقاله حاضر شناسایی عواملی است که ذیل دو دسته «ویژگی های فراگیر» و «فرایند آموزش» قرار می-گیرند و بر کاربست آموزش ها در سازمان اثر می¬گذارند. یافته های این مقاله با استفاده از پژوهشی به دست آمد که با رویکرد کیفی و با روش مطالعه موردی انجام شد. میدان پژوهش دانشگاه فردوسی مشهد در سال 1393 بود. برای جمع آوری داده ها، 34 تن شامل 13 مدیر، 12 عضو هیئت علمی و 9 تن از کارکنان به¬عنوان نمونه در نظر گرفته شدند. ابزار پژوهش مصاحبه نیمه ساختار یافته بود. یافته¬ها نشان داد که عوامل موثر بر کاربست آموزش¬ها در سازمان، شامل عوامل مربوط به ویژگی¬های فراگیر (8 عامل: قابلیت¬های فردی، پیوستگی دانش، پیش¬زمینه¬های عملی، اهرم¬های عملکردی، نظام دانشی شغل، محرک¬های رفتاری، توانمندی ادراک¬شده و احساس نیاز) و عوامل مربوط به فرایند آموزش¬ (7 عامل: نیازسنجی آموزشی، مواد و منابع آموزش، نقش آموزشگر، برونداد موردنظر آموزش، رویکرد و خط¬مشی آموزش، زمان کلاس¬ها، پیوستگی تجارب یادگیری،) می¬باشند. توجه به این عوامل می¬تواند سازمان¬ها را در تحقق هدف «کاربست آموزش»، یا «انتقال آموخته¬ها به میدان عمل» که دغدغه همیشگی مدیران و یک شاخص اصلی برای سنجش اثربخشی آموزش است و اقدام در راستای بهبود آن یاری نماید.

کلمات کلیدی