امروزه جوامع به دلایل گوناگون اقدام به برندسازی می‌نمایند و مهم ترین این دلایل، ایجاد تمایز و موقعیت خاص برای مقصد به منظور ترغیب گردشگر به هزینه بیشتر و بالابردن استانداردهای زندگی ساکنین است. در این مقاله تلاش شد تا عوامل مؤثر بر شکل‌گیری برند گردشگر روستایی از دیدگاه کارشناسان و خبرگان مورد بررسی قرار گیرد. روش تحقیق در این مطالعه، از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش، توصیفی- تحلیلی است که بخش عمده‌ای از داده‌های آن بر اساس مطالعات میدانی و از طریق مصاحبه و تنظیم پرسش‌نامه از 30 نفر از کارشناسان فعال در سطح منطقه به همراه 42 نفر از مدیران روستایی جمع‌آوری شده است. یافته‌های مطالعه بر اساس نتایج به‌دست‌آمده از روش تحلیل سلسله‌مراتبی فازی نشان داد که در بین عوامل سه گانه، بیشترین ضریب اهمیت به عوامل اقتصادی با 6/54 درصد و کمترین ضریب اهمیت به عوامل کالبدی-زیست‌محیطی موثر در ایجاد برند گردشگری با 7/16 درصد بوده است. اختلاف ناچیزی بین نتایج حاصل از نظرات کارشناسان سازمان‌ها و ادارات و اساتید دانشگاه در زمینه اثرگذاری عوامل یاد شده وجود دارد. با هدف شناسایی روستاهای مستعد ایجاد برند گردشگری، با کمک تکنیک تاپسیس، روستای جاغرق به عنوان مناسب‌ترین روستا معرفی و در کنار آن 10 روستایی دیگر نیز قابلیت ایجاد برند گردشگری را دارا می باشند. با توجه به یافته‌ها، راهکارهایی شامل توجه معرفی محصولات خاص نواحی روستایی در منطقه، توجه ویژه به بعد کارآفرینی در نواحی روستایی، فراهم نمودن تجهیزات گردشگری در سطح روستاها و بازیابی عناصر فرهنگی و توجه به آداب و رسوم گذشته و غیره پیشنهاد شده است.

کلمات کلیدی