وآوری در دنیای رقابتی نه تنها برای رشد سازمان‌ها، بلکه برای بقای آن‌ها ضرورتی انکار ناپذیراست. سازمان‌های امروزی به نوآوری های سریع و مداوم در محصولات، خدمات، فناوری و فرآیندها نیاز دارند و سازمانی که نمی‌تواند به طور مستمر محصولات و خدمات نوآورانه به بازار عرضه کند، محکوم به شکست خواهد بود. دانشگاه ها نیز به عنوان یکی از اساسی ترین نهادهای اجتماعی از این قاعده مستثنی نیستند و رفتارهای نوآورانه کارکنان و مدیران، اهمیتی اساسی در موفقیت آن ها دارد. هدف این پژوهش، بررسی تأثیر هوش هیجانی بر رفتار نوآورانه مدیران با توجه به نقش میانجی گر سبک‌های تصمیم گیری عقلایی و شهودی است. برای دستیابی به این هدف، نمونه ای از مدیران یکی از دانشگاه های کشور، انتخاب و مورد پیمایش قرار گرفته است. جامعه‌ی آماری پژوهش 107 نفر از مدیران ستادی، دانشکده‌ها و پژوهشکده‌های این دانشگاه هستند. داده های گردآوری شده با روش مدل سازی معادلات ساختاری با رویکرد حداقل مربعات جزئی مورد تحلیل قرار گرفت. یافته های تحقیق نشان می دهد که هوش هیجانی بر رفتار نوآورانه مدیران تأثیر مثبت و معنادار دارد و بر سبک تصمیم گیری شهودی آن ها تأثیرگذار است اما از طریق سبک‌های تصمیم‌گیری عقلایی و شهودی، بر رفتار نوآورانه آنان اثر نمی گذارد.

کلمات کلیدی