هدف: هدف پژوهش حاضر، ارائه یک چهارچوبی مفهومی از اخلاق حرفه ای تدریس برای استادان دروس معارف اسلامی بود، تا استادان معارف اسلامی را نسبت به عملکردشان در تربیت دینی صحیح دانشجویان اثربخش تر سازند. روش: روش پژوهش از نوع روش آمیخته ی اکتشافی متوالی بود.در بخش کیفی از روش تحلیلی- استنتاجی استفاده شد،‌ و در بخش کمی نیز از روش پیمایشی استفاده شد. جامعه آماری اول، کلیه منابع مرتبط با اخلاق حرفه ای تدریس و جامعه دوم شامل کلیه استادان معارف اسلامی و دانشجویان کارشناسی ارشد علوم تربیتی دانشگاه فردوسی مشهد در سال 93-1392 بود. در جامعه اول از آنجا که کلیه منابع و مدارک موجود استفاده شده است، نمونه گیری صورت نپذیرفت، و در جامعه ی دوم نیز 52 نفر با استفاده روش نمونه گیریِ هدفمند به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. مراحل گردآوری داده ها شامل: 1- بررسی و شناسایی منابع مرتبط با موضوع 2- شناسایی و استخراج استانداردهای اخلاق حرفه ای تدریس برای استادن معارف اسلامی 3-تلفیق و ادغام موارد مشابه در قالب مؤلفه کلی4- اعتباریابی مؤلفه های اخلاق حرفه ای تدریس برای استادان معارف اسلامی. یافته ها: ارائه یک چهارچوب مفهومی اخلاق حرفه ای تدریس 6 خوشه کلی که عبارتند از، اخلاق بین فردی(ارتباطات) و شایستگی های علمی-تخصصی، شخصیتی-رفتاری، اعتقادی-ارزشی، ادراکی و روانی-اجتماعی، و ارائه چهارچوب مفهومی اخلاق حرف ای تدریس استادان معارف اسلامی. نتیجه گیری: تدریس دروس دینی به واسطه حساسیت های خاصی که دارد، مستلزم رعایت اصول و ملاحظات اخلاقی استادان این دروس از دیدگاه استادان و دانشجویان است، تا بتوان با در نظر گرفتن آنها در مسیر تحقق تربیت دینی دانشجویان گام برداشت، بنابراین توجه به چهارچوب مفهومی اخلاق حرفه ای تدریس برای استادان معارف اسلامی پیشنهاد می گردد.

کلمات کلیدی