وابستگی به مواد مخدر امهای مختلف بدن، بویژه ریهها همراه است. هدف از این تحقیق تعیین اثر تمرین ورزشی زیر بیشینه هوازی بر عملکرد ریوی افراد وابسته به مواد مخدر بود. تحقیق حاضر از نوع تحقیقات نیمه تجربی با طرح دو وهله پیش آزمون و پس آزمون بود. نمونه آماری تحقیق را 22 فرد 33 22 ساله وابسته به مواد مخدر تشکیل میدادند که در گروههای تجربی تمرین دارو درمانی ) 72 فرد( و دارو درمانی – - 72 فرد( قرار گرفتند. گروه اول متشکل از افرادی بودند که علاوه بر مصرف روزانه 72 میلیگرم متادون، فعالیت ورزشی را ( با شدتی برابر 12 الی 17 درصد VO2max به مدت 22 جلسه متداوم تمرینی انجام میدادند. در مقابل گروه دوم متشکل از افرادی بودند که تنها روزانه 72 میلیگرم متادون مصرف میکردند. پس از پایان مداخلههای تحقیق، شاخصهای عملکرد ریوی بررسی شدند. در نهایت، دادهها با استفاده از نرم افزار آماری Stata مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. تجزیه و تحلیل آماری بیانگر افزایش معنادار آزمونهای عملکرد ریوی نظیر FEV1/FVC ، FEV1 ، PEF ، FEF25 ، FEF25-75 ، FEF50 و FEF75 – >2/ تنها در گروه تمرین دارو درمانی بود ) 27 P(. همچنین، مداخله دارویی نیز توانسته بود در نسبت FEV1/FVC > 2/ افزایش معناداری را ایجاد نماید ) 27 P (. پس از مداخله تحقیقی در گروه تمرین ورزشی، مقادیر سرمی CC16 9=2/ به طور معناداری کاهش یافته بود ) 797 t =2/ و 229 P .) یافتههای این پژوهش نشان داد که روش ترکیبی تمرین دارو درمانی در بهبود عملکرد ریوی افراد وابسته به مواد مخدر – نسبت به گروه دیگر عملکرد بهتری دارد. اگرچه جهت تایید این یافتهها به تحقیقات بیشتری نیاز است.

کلمات کلیدی