افزایش کیفیت محیط شهری گامی بلند به سوی ارتقا رضایت شهروندان است. یکی از ابعاد قابل توجه در افزایش کیفیت محیطی، ارتقا آسایش بصری می باشد. آسایش بصری بازتابی از کیفیت زندگی، آرامش و رفاه شهروندی است. لذا هدف این تحقیق سنجش عملکرد مولفه های آسایش بصری در ارتقا کیفیت محیط شهری کلان شهر مشهد می باشد که به ارزیابی 14 مولفه ی کیفیت محیطی و 4 مولفه ی آسایش بصری، ارتباط این دو دسته متغیرها و وضعیت آن ها در سطح مناطق 13 گانه ی مشهد پرداخته شده است. روش تحقیق توصیفی-پیمایشی می باشد. جامعه ی آماری شامل کلیه شهروندان مناطق 13 گانه مشهد است که با استفاده از فرمول کوکران 383 پرسشنامه به نسبت جمعیت مناطق توزیع شده است. پرسشنامه محقق ساخته و شامل 40 سوال کیفیت محیط شهری و 40 سوال آسایش بصری است که جهت تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS استفاده شده و علاوه بر این جهت رتبه بندی مناطق از تکنیک رتبه بندی وایکور استفاده شده است. نتایج تحقیق بیانگر وجود تفاوت معنی دار بین مولفه های آسایش بصری و کیفیت محیط شهری در سطح مناطق 13 گانه است. علاوه بر این نتایج حاصل از رتبه بندی مناطق حاکی از این است که غالبا مناطقی که از سطح پایین آسایش بصری برخوردار بوده اند(مناطق 13، 4، 5)، از کیفیت محیطی کمتر و نتیجتا رفاه شهری کمتری نیز برخودار هستند، همچنین مناطق 1 و 9 و 8 با هم پوشانی بسیار بالادر بهترین وضعیت از منظر کیفیت محیط شهری و آسایش بصری قرار گرفته اند.

کلمات کلیدی