بررسیها بیانگر این است که در مناطق سردسیر در صورتی که پوشش بتنی کانالهای آبیاری از دوام لازم برخوردار نباشد، علی رغم مقاومت فشاری بالا، در مدت کوتاهی پوشش بتنی تخریب شده و منجر به ۳۰ % تلفات آب و هدر رفتن سرمایه خواهدشد. در این پژوهش اقدام به ارزیابی کیفیت دوام پوشش بتنی کانال حکان در دشت رزن در استان همدان گردیده است. آزمایش صحرائی شامل ۱۸ مورد مغزهگیری از نقاط مختلف کانالها و ثبت مشخصات و کیفیت ظاهری آنها میباشد. آزمایشهای آزمایشگاهی شامل: تعیین چگالی، جذب آب اولیه، جذب آب نهائی و تعیین عمق نفوذ آب بر روی مغزههای تهیه شده از بتن سخت شده پوشش کانالها میباشد. نتایج نشان داد که مقادیر چگالی، جذب آب اولیه، جذب آب نهائی و ۲ گرم بر / عمق نفوذ آب متوسط در نمونههای بتنی تهیه شده از کانالهای مورد مطالعه به ترتیب برابر با ۱ ۸۱ میلیمتر میباشد. مقدار استانداردهای تجویزی برای پوشش بتنی با دوام در %۷/۹، %۶/ سانتیمترمکعب، ۱ ۳۰ میلیمتر میباشد. با مقایسه نتایج ، %۵، % ۲ گرم بر سانتیمترمکعب، ۲ / مقابل ذوب و یخبندان به ترتیب ۴ اندازهگیری شده و استاندارد تجویزی ملاحظه میگردد که مقدار متوسط چگالی نمونههای مورد آزمایش ۱۵ % کمتر از حداقل استاندارد تجویزی و جذب آب اولیه، جذب آب نهائی و عمق نفوذ آب به ترتیب ۳ برابر، ۲ برابر بیشتر از حداکثر استاندارد تجویزی میباشند. با توجه به کیفیت دوام پائین پوشش / ۱ برابر و ۷ /۶ بتنی کانالهای آبیاری مورد مطالعه، نمیتوان آنها را به عنوان یک پوشش مستحکم در طول عمر خدمت رسانی به حساب آورد. این مسئله در بخشهایی از کانالهای مورد مطالعه اتفاق افتاده و منجر به ترک خوردگی و تخریب پوشش بتنی و تلفات شدید انتقال آب گردیده است.

کلمات کلیدی