ااهداف: اﻣﺮوزه ﺑﻬﺒـﻮد ﻛﻴﻔﻴﺖ زﻧﺪﮔﻲ ﻫﺪف اﺻﻠﻲ ﺗﻤﺎم ﺑﺮﻧﺎﻣـﻪ ها و سیاست ها و ﻣﻘﺼﺪ ﻣﺸﺘﺮک ﺗﻮﺳﻌﻪ در ﺳـﻄﻮح ﻣﺤﻠﻲ، ﻣﻠﻲ و ﺑﻴﻦ اﻟﻤﻠﻠﻲ است، مطالعه حاضر با هدف بررسی تطبیقی کیفیت زندگی روستائیان مهاجر به نواحی پیراشهری کلانشهر مشهد نسبت به قبل از مهاجرت یعنی کیفیت زندگی آنها در مبداء مهاجرت تدوین گردیده است. روش: روش تحقیق توصیفی- تحلیلی با رویکرد تطبیقی است. جهت پیگیری کیفیت زندگی مهاجران روستایی در طول زمان از طرح تحقیق «شبه پانل» استفاده گردید. در این مطالعه کیفیت زندگی به کمک 17 مولفه و 56 متغیر در دو بعد عینی و ذهنی در طیف لیکرت مورد بررسی قرار گرفت. آلفای کرونباخ 0.79 حاکی از پایایی مطلوب ابزار تحقیق است. یافته ها/ نتایج: بر اساس نتایج آزمون تی جفت نمونه ای در بعد اقتصادی میانگین کیفیت زندگی از 2.03 به 2.41 و در بعد اجتماعی از 2.64 به 2.79 و در بعد کالبدی از 2.02 به 2.58 در بعد از مهاجرت به طور معناداری افزایش داشته است. اگر چه میانگین کیفیت زندگی روستائیان در قبل و بعد از مهاجرت به روستاهای پیراشهری پایین تر از میانه نظری است، اما نتایج حاکی از آن است که، بهبودی نسبی در کیفیت زندگی ساکنین روستاهای پیراشهری نسبت به گذشته ایجاد گردیده است؛ بطوریکه میانگین کیفیت زندگی از 2.35 به 2.65 افزایش یافته است. نتیجه گیری: روستاهای پیراشهری علی رغم اختلاف زیاد با مقوله توسعه پایدار روستایی به جهت مجاورت با کلانشهر مشهد دارای امتیازات خاصی نسبت به سایر روستاهای شهرستان هستند. بدیهی است ریشه اصلی مهاجرت های روستاشهری در وضعیت نابسامان اقتصادی و معیشتی روستاهای کشور نهفته است.

کلمات کلیدی