ه معمولا بقایای سموم موجود در علوفه و خوراک پس از مصرف دام، ممکن است از سیستم های مختلف بدن عبور کرده و در اغلب بافتها و همچنین در شیر، مدفوع و خون حیوان ظاهر گردند. فوزالون و دیازینون از دسته آفت کش های ارگانوفسفره پرمصرف در ایران می باشند. سرخرطومی مهمترین آفت یونجه در اوایل بهار بوده که جهت جلوگیری از خسارت های آن، همه ساله در ایران بر علیه آن مبارزه شیمیایی صورت می گیرد. در این پژوهش میزان بقایا و روند تجزیه پذیری دو آفت کش فوزالون و دیازینون در یونجه سیلو شده بعد از سمپاشی مورد بررسی قرار گرفت. میزان باقیمانده فوزالون در زمان های صفر(بلافاصله بعد از سمپاشی و قبل از سیلو کردن)، 12 ،8 ،4 ،2و 14هفته بعد از سیلو کردن به ترتیب برابر با ،32/27±3/72 ،58±2/90 4/13±0/34 ،12/14±0/80 ،20/14±0/87و 0/00±0/00میلی گرم در هر کیلوگرم ماده خشک یونجه بود. همچنین، مقدار 0/00±0/00 و0/00±0/00 ،0/43±1/73 ،6/37±0/43 ،8/72±0/86 ،24/75±1/51 دیازینون در این زمان ها به ترتیب برابر با میلی گرم در هر کیلوگرم ماده خشک یونجه بود. غلظت فوزالون و دیازینون در یونجه سیلو شده از یک منحنی چند جمله ای درجه سه ( )Polynomialو با آر اسکوار ( 0/97 )R2برای فوزالون و 0/99برای دیازینون تبعیت می نمود. زمان لازم برای تجزیه شدن 50درصد آفت کش ( )DT50در یونجه سیلو شده، برای فوزالون و دیازینون به ترتیب برابر با 2/47و 1/46هفته محاسبه گردید. نتایج نشان داد که سطح بقایا و DT50برای فوزالون در یونجه سیلو شده، نسبت به دیازینون بیشتر بود. واژه های کلیدی: فوزالون-دیازینون-یونجه-سیلو کردن-بقایا

کلمات کلیدی