هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد(ACT) بر روابط والد فرزندی کودکان مبتلا به بیش فعالی بود. طرح این تحقیق نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل نابرابر بود. جامعه آماری این پژوهش عبارت بود از تمامی مادران دارای کودکان با نشانه های بیش فعالی که در سال 94 به سازمان بهزیستی شهر مشهد مراجعه کردند. نمونه مورد پژوهش در این تحقیق 30 مادر دارای کودک مبتلا به بیش فعالی بود. این افراد با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و 15 نفر در گروه آزمایشی و 15 نفر در گروه کنترل جایگزین شدند. سپس برای افراد گروه های آزمایشی، جلسات درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به مدت هشت جلسه برگزار شد. افراد گروه کنترل نیز هیچ مداخله-ای دریافت ننمودند. هنگامی که جلسات آموزشی به پایان رسید ، مجددا تمامی آزمودنی ها مورد آزمون قرار گرفتند. در نهایت اطلاعات پیش آزمون و پس آزمون مربوط به 30 نفر(15 نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه کنترل) مورد تحلیل قرار گرفت. ابزارهای مورد استفاده در پژوهش عبارت بودند از: مقیاس ارزیابی رابطه مادر- کودک (راس، 1961). برای تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده از تحلیل کوواریانس چند متغیری استفاده شد. نتایج نشان داد که بین میانگین نمرات خرده مقیاس های پذیرش فرزند، بیش حمایتگری، سهل-گیری افراطی، طرد فرزند در دو گروه آزمایش و گواه تفاوت معنادارمشاهده شد. به طور کلی براساس این یافته ها می توان گفت درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در پس آزمون باعث بهبود روابط مادرـ فرزندی کودکان مبتلا به بیش فعالی در گروه آزمایش شده است.

کلمات کلیدی