در این مقاله، واژه بست های ضمیری در گویش بهبهانی و نقش ان در گروه و جمله را بررسی می کنیم. واژه بست های ضمیری در گویش بهبهانی چهار نقش فاعلی، مفعولی صریح، مفعولی غیرصریح و اضافی دارند. در این مقاله نشان می دهیم که واژه بست های فاعلی پانزده میزبان-از نظر نقش دستوری- در این گویش دارند که به تفضیل در این مقاله این موضوع را بررسی می کنیم. میزبان واژه بست های مفعولی صریح عبارتند از پیشوند فعل امری یا پیشوند فعل پیشوندی، جزء غیرفعلی فعل مرکب، پیشوند استمراری، فعل و پیشوند نفی. میزبان واژه بست های مفعولی غیرصریح، مفعول صریح و پیشوند استمراری هستند. واژه بست های اضافی نیز میزبان هایی از نوع فاعل، مفعول صریح و متمم دارند. از نظر مقوله فعل، اسم، صفت، انواع ضمیر ( شامل ضمایر شخصی، اشاری و مبهم)، واژه بست، حرف اضافه، ضمیر پرسشی، پسوند تصریفی جمع و حرف نشانه «را» به عنوان میزبان عمل می کنند. از نظر جایگاه، تمایل غالب واژه بست های این گویش به ظهور در جایگاه دوم، پس از اولین واژه یا اولین سازه در بند است. یکی از تفاوت های اصلی و نقطه افتراق بین گویش بهبهانی و فارسی معاصر واژه بست های فاعلی است. در فارسی معیار، عنصری به عنوان واژه بست فاعلی وجود ندارد؛ در حالی که در بهبهانی، نظامی غنی از این واژه بست ها با میزبان های متنوع وجود دارد.

کلمات کلیدی