زاگرس مرکزی درفصل سرد دارای ریزش برف فراوان است که مانند دیگر رخداد های جوی، تحت تأثیر الگوهای گردش عمومی جو و پراکندگی فشار سطح زمین می باشد. در این پژوهش به منظور تعیین الگوهای جوی و شرایط دینامیک ریزش برف سنگین در جاده کوهستانی، دادهای روزانه ایستگاه همدید بروجن، شهرکرد، کوهرنگ و لردگان برای سال 1987- 2010 از سازمان هواشناسی کشور دریافت شد. روز برف سنگین با معیار میزان بارش بیش از 15 میلیمتر و دمای زیر صفر و بررسی کد دیدبانی 70-75 (کد دیده بانی بارش برف) تعیین و تعداد 136 روز مشترک برف سنگین مبنای مطالعه قرار گرفت. به منظور تعیین الگوهای جوی، روش تحلیل مؤلفه اصلی با آرایه S بر روی ماتریس داده های ارتفاع ژئوپتانسیل تراز 500 هکتوپاسکال استفاده شد. نتایج نشان داد، هفت الگوی سینوپتیک ریزش برف سنگین در جاده کوهستانی زاگرس مرکزی را موجب می شوند. در این روزها، قرارگیری جاده ناوه شرق دریای مدیترانه در غرب ایران، نزدیکی به جاده ناوه با ناپایداری شدید در منطقه مطالعه می باشد. همزمان شیب شدید فشار سطوح پایین جو در شمال و جنوب منطقه به ترتیب در ارتباط با تاوایی مثبت قوی در زاگرس مرکزی و تاوایی منفی قوی بر روی قفقاز در شمال و شرق دریای عمان در جنوب می باشد. از طرفی کم فشار مرکز و شمال شرق ایران با تاوایی مثبت و وجود پرفشار قوی سیبری تا مرز شرقی ایران موجب تداوم و ماندگاری شرایط دینامیک فوق در منطقه مطالعه می گردد. در روزهای بارش برف سنگین پرفشار قوی سیبری از شمال ایران و دریای خزر با پرفشار روی ترکیه ترکیب شده و در ارتباط با تاوه قطبی در سطوح میانی جو جریان هوای سرد به منطقه مطالعه را موجب می شوند. همچنین جریانات سرد و مرطوب از دریای سیاه و دریای مدیترانه با حرکت چرخند در غرب ایران با گذر از خلیج فارس به منطقه کوهستانی زاگرس مرکزی می رسند. در همه الگوها، هم دمای صفر درجه در جنوب منطقه و بر روی خلیج فارس نشان از ورود توده های سرد و مرطوب تا عرض های پایین و ریزش برف سنگین بر بام ایران دارد.

کلمات کلیدی