طبیعت همواره منبع بیپایان الهامات خلاقانه بشر بوده و هست. سازههای ابتدایی که توسط انسانهای ماقبل تاریخ بهکار میرفتند، فرمهای طبیعی بودند. قرنهاست که بشر در رابطه تنگاتنگ با طبیعت به سر برده و برای تولید مایحتاج خوداز آن الهام میگیرد. استفاده از الگوهاى طبیعى در معمارى معاصر یکى از روشهاى نوین طراحى معمارى است که توجه معماران را به خود جلب نموده است. برخلاف گذشته،که سازه نگهدارنده بنا همواره ترکیبی از اجزای خطی یا سطحیبود، در حال حاضر در پاسخ به این پرسش که یک سازه به چه شکل باید یک فضا را اشغال کند؟ میتوان گفت فرم سازه باید بیشترین تناسب ظاهری و عملکردی را با فرم معماری دارا باشد. بهگونهای که نتوان آن سازه را جدا و نامتجانس با فرم معماری دانست. ایده استفاده از الگوهای حجمی با ترتیب وقوع منظم به عنوان یکی از بهترین راهحلها در این مواردمطرح میشود. الگوهای حجمی که با ترتیب خاص تکرار میشوند، سنگ بنای تشکیل همه اجسام در طبیعت اند. بهترین نمونه در این مورد، آرایش کریستالی کانیهای تشکیل دهنده سنگهاست. هدف از شکلگیری این پژوهش رسیدن به الگویی جدید و نو در طراحی پوسته یک ساختمان و حتی در مقیاس بزرگ تر مانند یک شهر، میباشد. بدین منظور برای انجام این تحقیق با استفاده از روش توصیفی تحلیلی و با استناد به - مدارک و مطالعات کتابخانهای به ارائه الگویی الهام گرفته از یک بلور که خود به عنوان عنصری از طبیعت به شمار میرود پرداخته و به بحث و توسعه آن پرداخته خواهد شد.

کلمات کلیدی