وجود فصل رشد طولانی و درجه حرارت بالا در بهار در مناطق گرم و خشک سبب گرایش بیشتر به کشت های پاییزه شده است. بنابراین به منظور بررسی مقدماتی امکان کاشت پاییزه عدس ) Lens culinaris Medik ( در شرایط آب و هوایی سراوان بر عملکرد و اجزای عملکرد پنج ژنوتیپ عدس، آزمایشی در پاییز سال 1388 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی سراوان به صورت کر تهای خرد شده در قالب طرح بلو کهای کامل تصادفی با سه تکرار به اجرا در آمد. کر تهای اصلی شامل تاریخ کاشت ) 11 آبان، 27 آبان و 11 آذر( و کرت های فرعی شامل پنج ژنوتیپ عدس ) MLC20, MLC122, MLC177, MLC39, MLC352 ( بودند. اثر تاریخ کاشت بر کلیه صفات اندازه گیری شده )عملکرد دانه، ارتفاع بوته، تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در بوته، غلاف دو دانه، تعداد غلاف خالی، وزن 100 دانه، عملکرد زیستی، عملکرد اقتصادی و شاخص برداشت) معنی دار شد و تاریخ کاشت اول بیشترین عملکرد دانه را داشت، با تأخیر در کاشت و مصادف شدن مرحله پرشدن دانه با دماهای نسبتأ بالا در انتهای فصل رشد، تولید ماده خشک و عملکرد دانه کاهش یافت. اثر ژنوتیپ نیز بر کلیه صفات اندازه گیری شده معنی دار شد و ژنوتیپ MLC 39 با میانگین عملکرد دانه 34/11 گرم در متر مربع بیشترین عملکرد را دارا بود. بیشترین همبستگی عملکرد دانه با تعداد دانه در بوته )** 59 / r= 0 (، عملکرد زیستی r= 0/81 **( ( و تعداد غلاف دو دانه در بوته)** 63 / r= 0 ( مشاهده شد. اثر متقابل تاریخ کاشت و ژنوتیپ معنی دار شد و بیشترین عملکرد دانه از تاریخ کاشت اول ) 11 آبان( و ژنوتیپ MLC39 با میانگین 59 گرم در متر مربع حاصل شد. در حالی که کمترین عملکرد در تاریخ کاشت دوم ) 27 آبان( و ژنوتیپ MLC 20 با میانگین 8 گرم در متر مربع بدست آمد و در تاریخ کاشت سوم ) 11 آذر( هیچ عملکردی حاصل نشد. نتایج این مطالعه نشان داد که استفاده از تاریخ کاشت زودتر و ژنوتیپ های برتر م یتواند عامل تأثیر گذاری در افزایش عملکرد عدس در شرایط آب و هوایی سراوان شود.

کلمات کلیدی