پس از آن‎که در قرون اولیه اسلامی ترجمه‎ها و تألیفات فلسفی همگی به زبان عربی نگاشته می‎شد، از قرن سوم هجری به بعد به تدریج دانشمندان فارسی زبان کار تألیف آثار علمی به زبان فارسی را آغاز کرده‎اند. ابن‎سینا و شاگردان او، ناصرخسرو، سهروردی، بابا افضل کاشانی، خواجه نصیرالدین طوسی، قطب الدین شیرازی، و دیگران در تدوین نگاشته‎های فلسفی به زبان فارسی سهم بسزایی داشته‎اند. تلاش ایشان در معادل سازی اصطلاحات فلسفی به زبان فارسی زمینه را در روزگار ما برای آفرینش آثار فلسفی به زبان فارسی پخته‎تر فراهم کرده است. این جستار به معرفی نوشته‎های فلسفی فارسی و نقش آنها در توسعه زبان فارسی برای انتقال دانش‎های فلسفی می‎پردازد.

کلمات کلیدی