امروزه استفاده از مکمل ها و غذاهای گیاهی در درمان بیماری ها و اختلالات متابولیکی در بین عموم مردم گسترش یافته است. مصرف مواد غذایی حاوی فلاونوئیدها باعث کاهش میزان مرگ و میر ناشی از بیماری های قلبی عروقی شده است. مواد غذایی که فلاونوئید بیشتری دارند شامل چای، مشروب،کوکا، توت ها، سیب ها و پیاز ها هستند. این مواد بطور عمده حاوی کتچین هایی از قبیل اپی گالو کتچین گالات (EGCG)، اپی گالو کتچین، اپی کتچین گالات و اپی کتچین هستند. چای بویژه چای سبز که فراوان ترین کتچین آن (EGCG) است، بیشتر در رابطه با اثرات پیشگیری کننده از سرطان و بیماری های قلبی - عروقی مطالعه شده است(2). اگرچه شواهدی وجود دارد که نشان می دهد (EGCG) نقش متابولیک هم داشته و می تواند در کاهش چربی بدن موثر باشد(4). مطالعات نشان داده است چای سبز چه در کشت و چه روی افراد مطالعه شده، خواص آنتی اکسیدانی بالاتری از چای سیاه دارد، چرا که تخمیر کمتری روی برگ ها انجام می شود و خواص ضد سرطانی آن ثابت شده است. مصرف یک فنجان چای سبز در روز می تواند به نوعی سوخت بافت چربی را تحریک کند. چای سبز از جوانه ها و گلبرگ های تازه گیاه چای بدست می آید در فرایند تولید این چای اکسایش بسیار کم صورت می پذیرد. فلاونوئید های چای سبز در حقیقت اصلی ترین آنتی اکسیدان های موجود در چای سبز هستند که رادیکالهای آزاد را در بدن خنثی می کنند از این نظر می توان گفت چای سبز به علت کمتر داشتن ترکیبات آنتی اکسیدانی بیشتر به سالم نگه داشتن بافت ها و سلول های بدن کمک می کند(3) چای سفید هم که بیشترین مقدار مصرف آن در جهان بصورت نوشیدنی است از برگ های چای رسیده به دست می آید و وقتی غنچه های چای هنوز باز نشده است آن را می چینند.

کلمات کلیدی