به نظر میرسد یکی از مهمترین عوامل انسجام میان مردم و دولت آنها، انسجام معنایی ( ideational integration) است؛ به عبارت ساده تر، ملت و دولت زمانی با هم انسجام دارند تعریف کند. بنابراین، « ما » که هر یک طرف مقابل را از خود بداند و مجموعه خود را به عنوان بین دولت و ملت میتواند مانع غلبه محرکهای واگرایی شود. کارل اشمیت معتقد « ما »هویت است که مهمترین عاملی که به شکل گیری این هویت کمک میکند وجود دشمن خارجی است. با این مقدمه، سؤالی که مطرح میشود این است که وجود دشمن یا به عبارت دقیقتر، دیگری فراملی چه پیامدی بر رابطه دولت و ملت در دوران جمهوری اسلامیایران داشته است؟ در پاسخ میتوان این فرضیه را ارائه داد که دیگری فراملی باعث تکوین و تحکیم انسجام دولت و ملت در دوران جمهوری اسلامی شده است. رهیافت مورد استفاده در این مقاله دیدگاههای کارل اشمیت در مورد هویت است. برای بررسی فرضیه از روش واقعگرایی علمیاستفاده میگردد؛ یعنی نشان داده میشود که وجود دیگری فراملی خواه به صورت عینی )مانند عراق صدام( یا معنایی )مانند دشمنی عربستان( باعث همراهی ملت با دولت و در نتیجه انسجام آنها شده است. این پژوهش متمرکز بر سه دیگری فراملی یعنی عراق صدام، عربستان و امریکا خواهد بود و پیامد آن برای روابط دولت و ملت در سه برهه جنگ، حوادث منا واشغال سفارت امریکا مورد بررسی قرار میگیرد.

کلمات کلیدی