سیاوش و سودابه،‌ ایزد و ایزد-بانو یا به بیان روشن‏تر ‌جفت گیاهیِ اسطوره ی ایرانیِ مرگ و باززایی دوباره هستند که در سیر گریزناپذیر اساطیر کهن، سرنوشتی همچون جفت گیاهی اسطوره ی مرگ و باززایی بین النهرین برایشان رقم خورده است؛ بر بنیاد پژوهش های نگارندگان، در تصاویر پیوند خورده با این دو جفت گیاهی همواره چنین به نظر می‏رسد که ایزدبانوان آب سبب مرگ ایزدان گیاهی و هبوط آنان به جهان فرودین مرگ می شوند؛ در این جستار، ‌نگارندگان کوشیده اند تا بر بنیاد شیوه ی نقد اسطوره گرا به خوانش و تفسیر تطبیقی اساطیر یاد شده و بررسی خاستگاه ظهور این جفت گیاهی در دو تمدن ایران و بین النهرین بپردازند. دریافت فرجامین جستار حاضر، حکایت از آن دارد که از یکسو بنیاد حقیقی و خاستگاه اصلی پدیداری اسطوره‏ در دو تمدن، بر آب در جایگاه بزرگ-مادر سبزینه و گیاه و به عنوان بن‏مایه‏ی زندگانی طبیعت استوار است و از دیگر سوی، بن‏مایه‏ی اسطوره‏ی جفت گیاهی در دو تمدن، دارای خاستگاه دینیِ متأثِّر از شرایط اقلیمی و جغرافیایی متغیّر با ریزش‏های جوّی اندک و غلبه‏ی خشکسالی است و از همین روست که نمودهای آیینی این اسطوره تا روزگار حاضر نیز همچنان در آیین‏های آب و تمنای باران دو تمدن قابل بازیابی است.

کلمات کلیدی