پژوهش علمی،چهار هدف دارد:توصیف،تعیین علت، فهم/تبیین، و پیش بینی ِرفتار.چهره های آینده(آرمان‌،هدف،مقصد،امید،نگرانی‌،و آرزو)پیشران‌های کنش گری های کنونی ما هستند.در پژوهش،پژوهشگر،در پی پاسخ به پرسش های مختلف،به طرح فرضیه / فرضیه ها می پردازد.فرضیه،پاسخی بخردانه،احتمالی،و موقت به پرسش پژوهش است،یا گمان عاقلانه ای در باب پیوند میان چند متغیر است که به صورت خبری بیان می شود و نشانگر نتایج مورد انتظار است.سناریو‌ها،چهره هایی از آینده‌های محتمل هستند و هدف از به کارگیری شان،ایجاد فضایی از ممکنات است که در آن،کارآیی سیاست‌های موجود و تصمیم گیری شده،در برابر چالش‌های موجود در آینده،در بوته آزمایش قرار ‌گیرند.سناریو‌ها کمک می‌کنند که چالش‌ها و فرصت‌های بالقوه ای که انتظار آن ها نمی رود،شناسایی شوند.آیا فرضیه و سناریو را می توان یکسان تلقی نمود و همان نقشی را که فرضیه در پژوهش های علوم سیاسی ایفا می نماید،برای سناریو در پژوهش های آینده نگرانه متصور شد؟آینده به عنوان یک وضع محتمل و نامکشوف،چگونه در پژوهشگر ایجاد مسأله می نماید؟در آینده پژوهی،مشکل یا مسأله را چگونه تعیین و تعریف می نماییم؟از کدام راه حل ها برای صورت بندی فرضیه بهره می بریم؟شیوه آزمودن فرضیه ها در آینده پژوهی کدام اند؟نگارندگان،قصد دارند به همانندی/ناهمانندیِ فرضیه/ سناریو در پژوهش های همپیوند با دانش سیاسی بپردازند.

کلمات کلیدی