با توجه به پیچیدگی و تنوع خاص مسائل مربوط به شهرها ،اداره آنها هم نیاز به مدیریتی تحول خواه ،کیفی ،مشارکت جو و همه جانبه نگر دارد.از این رو این پرسش امروزه بسیار اهمیت یافته است که آیا شهرها باید به گونه سنتی اداره شوند و فردی منصوب از حکومت مرکزی به مدیریت امور بپردازد،و یا می توان در سطح محلی مدیرانی را انتخاب کرد که با نظارت یا بدون نظارت حکومت مرکزی کار کنند؟ درسطح خرد نیز این پرسش مطرح می شود که شهردار می بایست واجد چه ویژگی هایی باشد تا بتواند در اداره شهر با پیچیدگی های خاص خودش ،کامروا گردد؟ از یک سو می توان این نکته را پذیرفت که انتخاب شهرداران کلانشهرها به وسیله رای مستقیم مردم به تعمیق دموکراسی و نهادینه شدن هرچه بیشتر فرهنگ دموکراتیک در بین اقشار جامعه منجر می شود. زیرا رویه های و نهادهای دموکراتیک از میان پیوندهای هزار توی اجتماع و کنش های متقابل بین افراد جامعه سر بر می آورند. از دیگر سو روش انتخاب شهردار فقط یکی از وجوه تشکیل دهنده مدل های مدیریت شهری است .مبانی و وجوه دیگر مدیریت شهری عبارت از پیوندی است که میان حکومت محلی ،شوراها ،استانداری ها و حکومت مرکزی بر قرار می گردد.از آنجا که د رایران پیشینه ای دراز از حکومت های بسیار تمرکز گرا وجود داشته بسیار سخت است بتوان بدون تعبیه رویه ها ، نهادها و آموزش هنجارها و اخلاق ها ،به بارزترین وجوه ضد تمرکز گرایانه دموکراتیک دست یازید.

کلمات کلیدی