چکیده در تعریف؛ وابستگی ژئوپلیتیکی، عبارت است از وابستگی منافع و اهداف ملّی یک کشور و یا یک بازیگر سیاسی به ارزش‌ها و مزیت‌های جغرافیایی کشورها و بازیگران سیاسی دیگر. ارزش‌ها و عوامل ‌جغرافیایی در مجموع شامل مکان و فضای جغرافیایی و الگوهای فضایی‌اند که مطلوبیت سیاسی پیدا می‌کنند و توجه بازیگران را به خود جلب می‌کنند. بنادر آزاد و مسیرهای دریایی آنها یکی از این ارزش‌های جغرافیایی‌اند. کشورهایی که دارای بنادر و مسیرهایی دریایی مطلوب‌اند- می‌توانند از این مکان‌های در حکم پیش‌‌نیاز قدرت دیگران را آنها وابسته نمایند. ‌به همین خاطر امروزه کشورهای که از مولفه‌‌های ژئوپلیتیکی دریا(برخورداری ساحل، ‌‌دارا بودن و دسترسی به بنادر دریایی، مناطق آزاد، کریدورها و مسیرهای دریایی، داشتن ناوگان مجهز دریایی و غیره ) برخوردارند، در زمره کشورهای قدرتمند به حساب می‌آیند. هدف این مقاله واکاوی نیاز هند به بندر آزاد چابهار و مسیر دریایی آن در چارچوب اهداف ژئوپلیتیکی این کشور است. در این راستا سوال اصلی مقاله این‌گونه مطرح می‌شود که چه عواملی باعث وابستگی ژئوپلیتیکی هند به چابهار شده است؟ فرضیه مطرح شده این است که هند در چارچوب وابستگی‌های ژئوپلیتیکی نظیر الزامات جهانی تبدیل شدن به یک قدرت برتر، رقابت با چین و پاکستان، ورود به افغانستان و آسیای مرکزی(به جهت دسترسی به منابع انرژی) به مسیر ایران(به طور اعم) و چابهار(به طور اخص) وابسته است. این پژوهش بر اساس ماهیت و روش؛ توصیفی- تحلیلی محسوب می‌شود. اطلاعات مورد نیاز به شیوه اسنادی و با مراجعه به منابع معتبر چون کتب، مقالات و گزارش‌های معتبر گردآوری شده است.

کلمات کلیدی