وابستگی کشورها به همدیگر، بر وزن ژئوپلیتیک و نوع رفتار آنها در عرصه بین المللی تاثیر فراوانی دارد. روابط ایران و جمهوری آذربایجان از ابتدای 1990 که این کشور به استقلال رسید، با چالش هایی مواجه بوده است .نخجوان به عنوان بخشی از کشور آذربایجان توسط دالان زنگزومگری ارمنستان از سرزمین مادری جدا افتاده و پس از جنگ قره باغ، تنها راه ارتباط زمینی بین نخجوانو آذربایجان استفاده از خاک ایران است با توجه به روابط امنیتی و چالش های فراوانی که در طی سالیلن گذشته بین دولت آذربایجان و ایران به وجود آمده و همچنین با توجه به عدم پیوستگی خاک این کشور با واحد برونگان خود(نخجوان)،که از بزرگترین مشکلات استراتژیک این کشور است باید با افزایش سطح وابستگی ژئوپلیتیک نخجوان به ایران، نوع روابط دو کشور آذربایجان و ایران را تغییر داد . مقاله حاضر با روش توصیفی تحلیلی و با ساتفاده از منابع کتابخانه و پرسشنامه به بررسی و اولویت بندی و بیان میزان تاثیر متغیرهای گوناگون در بعد اقتصادی بر افزتیش وابستگی نخجوان به ایران پرداختنه است . با توجه به نتایج، افزایش حمل و نقل زمینی از طریق خاک ایران، بهبود زیر ساخت های ارتباطی، افزتایش حجم سواپ نفت و گاز و توسعه فعالیت های نیروگاهی از موثر ترین عوامل بر افزایش وابستگی نخجوان به ایران بوده اند.

کلمات کلیدی