روسازی آسفالتی با هدف تحمل بارها و ترافیک سنگین در ساخت راه¬ها بکار می¬رود. افزایش روزافزون بارهای محوری و ترافیک سنگین وسایل نقلیه، منجر به وقوع خرابی¬هایی همچون شیارشدگی، خستگی، خرابی رطوبتی و... در روسازی می¬شود که از این میان، شیارشدگی یکی از مهمترین خرابی¬ها در روسازی بخصوص در دمای بالا به شمار می¬رود که منجر به کاهش عمر سرویس¬دهی روسازی می¬شود. در سال¬های اخیر تحقیقات بسیار زیادی در جهت بهبود مقاومت روسازی آسفالتی در برابر بارهای دینامیکی وسایل نقلیه انجام شده است. برای این هدف محققان، راه¬های مختلفی همچون تغییر دانه¬بندی مصالح سنگی و افزودن مواد مختلف جهت اصلاح قیر و مخلوط-های آسفالتی را بررسی کردند. یکی از این راه¬ها بکار¬بردن مواد افزودنی در بهبود خصوصیات مخلوط¬های آسفالتی در برابر بارهای دینامیکی می¬باشد. هدف از این پژوهش بکار¬بردن میکروسیلیس در روسازی آسفالتی به منظور دستیابی به مخلوط آسفالتی با قدرت باربری بالا و مقاوم در برابر تغییر شکل¬های ماندگار می¬باشد. بدین منظور آزمایشات عملکردی قیر¬(درجه نفوذ، نقطه نرمی، کشش پذیری و کندروانی چرخشی) و مخلوط آسفالتی (بارگذاری محوری تکرارشونده) با درصد¬های مختلف پودر میکروسیلیس صورت گرفت و مدلسازی با نتایج بدست آمده با نرم-افزار جهت دستیابی به مدل پیش¬بینی خزش انجام شد. نتایج آزمایشات نشان داد که کاربرد میکروسیلیس ویژگی-های قیر خالص را بهبود بخشیده و حساسیت حرارتی قیر را کاهش می¬دهد و باعث افزایش مقاومت مخلوط آسفالتی در برابر بارهای وارده می¬شود.

کلمات کلیدی