پژوهش حاضر تعیین اثر بخشی آموزش مهارتهای زندگی بر سبک های مقابله با استرس در معلولان شهرستان مشهد است. روش این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون و گروه کنترل است. جامعه پژوهش حاضر را افراد معلول جسمی- حرکتی بین 17 تا 30 سال تحت قیمومیت سازمان بهزیستی شهرستان مشهد تشکیل دادند که از بین آنان پس از اعلام عمومی برگزاری دوره رایگان 8 جلسه ای و ثبت نام از متقاضیان، 30 نفر که شرایط شرکت در آزمایش را داشتند به شیوه هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفری آزمایش و کنترل جایگزین شدند. متغیر وابسته در این پژوهش سبک های مقابله با استرس بود که با پرسشنامه استاندارد اندلر و پارکر ارزیابی گردید. متغیر مستقل نیز آموزش مهارتهای زندگی (ابراز وجود، ارتباط موثر، خودآگاهی و کنترل خشم) بود که در 8 جلسه به گروه آزمایش آموزش داده شد. به منظور بررسی فرضیه‌ها پژوهش از روش تحلیل کوواریانس چند متغیری و تک متغیری استفاده شد. یافته‌ها نشان داد که آموزش مهارتهای زندگی در کاهش سبک مقابله هیجانی و افزایش سبک مقابله مسئله مدار موثر بود(05/0p<) اما نتوانست سبک مقابله اجتنابی را کاهش بدهد. نتایج نشان داد که آموزش مهارتهای زندگی به معلولین می تواند بر سبک های مقابله با استرس نا کارآمد در معلولان موثر باشد و آنها را بهبود بدهد. کلید واژه‌ها: آموزش مهارتهای زندگی ، سبک های مقابله با استرس، معلولین

کلمات کلیدی