سابقه و اهداف: دین و مذهب از رکن­ های اصلی فرهنگ هر ملتی است و جامعه را هویت و انسجام می­ بخشد و در افراد جامعه حس هم­بستگی به وجود می­ آورد. دستورهای دینی، مراسم­ ها و آیین­ های دینی، همگی عامل­ هایی است که می ­تواند در درمان و پیشگیری اختلالات روانی و همچنین برای ارتقای بهداشت روان، به نحو مؤثری به کار گرفته شود. اما یکی از مناسک دینی مؤثر در درمان اختلالات روانی، زیارت است که می­ تواند نقشی مهم در سلامت روان افراد داشته باشد. هدف پژوهش حاضر نیز تعیین رابطه ­ی بین زیارت امام رضا(ع) با احساس شادکامی و رضایت از زندگی، از یک سو؛ و نقش زیارت در پیش­ بینی آن­ها، از سوی دیگر است. مواد و روش‌ها: این پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی است و جامعه­ی آماری نمونه، زائران و مجاوران حرم امام رضا(ع) است؛ که 382 نفر از افراد در این پژوهش به شیوه­ ی انتخاب در دسترس شرکت کردند. در این تحقیق برای سنجش نمره ­ی زیارت افراد، از پرسش­نامه­ ی محقق­ ساخته­ ی زیارت امام رضا(ع) استفاده شد، که دارای20 پرسش مربوط به نگرش به زیارت و عمل به زیارت بوده است. این پرسش­نامه به صورت مقیاس لیکرت چهار درجه­ یی 1 تا(از کاملاً مخالفم تا کاملاً موافقم) تقسیم بندی شده است. دامنه ­ی نمره ­های کلی این پرسش­نامه از 20- 80 است. افزون بر این، مقیاس احساس شادکامی آکسفورد و مقیاس رضایت از زندگی دینر، برای دو متغیر احساس شادکامی و رضایت از زندگی استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده­ها نیز با استفاده از نرم افزار spss(نسخه­ ی 20) و روش­ های آماری ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون دو متغیره انجام گرفت. یافته‌ها: یافته ­ها نشان داد که بین میزان نگرش و میزان عمل به زیارت امام رضا(ع) با احساس شادکامی و رضایت از زندگی، در سطح(001/0 p<)، همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین زیارت، پیش ­بینی­ کننده ­ی معنی­ داری در سطح(001/0 p<) برای احساس شادکامی و رضایت از زندگی بوده و میزان این تأثیر برای احساس شادکامی، 66/0Beta=؛ و برای رضایت از زندگی، 49/0Beta= بوده است. نتیجه‌گیری: در نتیجه می­ توان گفت که زیارت امام رضا(ع) که آیینی مذهبی در جامعه­ ی شیعی است، می­ تواند احساسات روان­شناختی افراد را تحت تأثیر قرار دهد و زمینه­ ی شادکامی و رضایت از زندگی آن­ها را فراهم نماید.

کلمات کلیدی