اثر تیمارهای مختلف پرایمینگ (شامل هیدروپرایمینگ، محلول 10 درصد پلی‌اتیلن گلیکول، محلول 20 درصد پلی‌اتیلن گلیکول، محلول 5/2 درصد کلرید کلسیم، محلول 5 درصد کلرید کلسیم، محلول 50 میلی‌مولار سولفات روی، محلول 100 میلی‌مولار سولفات روی و بدون پرایمینگ) بر جوانه­زنی بذر کنجد بر پایه طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار مورد بررسی قرار گرفت. بذور پرایم شده با سولفات روی (50 میلی­مولار) دارای بالاترین درصد جوانه­زنی بودند، حال آنکه سرعت جوانه­زنی بالا در هیدروپرایمینگ به‌دست آمد. در شرایط مزرعه­ای تأثیر پرایمینگ بذر و سطوح آبیاری بر رشد و عملکرد کنجد به صورت کرت­های خرد شده بر پایه طرح بلوک­های کامل تصادفی با چهار تکرار، در سال زراعی 93-1392 در مزرعه­ای واقع در شمال غربی شهرستان شادگان مورد بررسی قرار گرفت. کرت­های اصلی شامل سطوح آبیاری (آبیاری پس از 150 و 250 میلی­متر تبخیر از تشتک تبخیر) و کرت­های فرعی هشت سطح پرایمینگ بذر (مشابه آزمون مقدماتی) بودند. بیشترین ارتفاع بوته در محلول 5 درصد کلرید کلسیم و آبیاری پس از 150 میلی­متر تبخیر از تشتک تبخیر و کمترین ارتفاع در سطح عدم پرایمینگ و آبیاری پس از 250 میلی­متر تبخیر مشاهده شد. بیشترین و کمترین وزن هزاردانه نیز به ­ترتیب در هیدروپرایمینگ با فاصله آبیاری 150 و در تیمار شاهد پس از 250 میلی­متر تبخیر اندازه­گیری شد. بالاترین میزان عملکرد بیولوژیک، عملکرد دانه، کارایی مصرف آب، عملکرد روغن، درصد روغن و کمترین درصد پروتئین نیز در تیمار هیدروپرایمینگ به‌دست آمد.

کلمات کلیدی