عملیات حفاری در معابر برای جایگذاری تاسیساتی همچون برق، آب، فاضلاب، گاز و یا فیبرهای نوری مخابرات در زیر سطح خیابان¬ها و همچنین برای تعمیر تاسیسات موجود انجام می¬شود. در اثر این عملیات و به دلیل اجرای ناصحیح و غیر اصولی آن، محل حفاری شده و اطراف آن دچار نشست سطحی شده و عمر رویه آسفالتی کاهش میابد. عملیات حفاری معابر نه تنها باعث آسیب به رویه آسفالت می¬شود، بلکه مصالح خاکریز و تراکم آنها را نیز دچار مشکل می¬کند. اگر مصالح خاکریز با شرایط موجود در محل حفاری سازگار نباشد باعث ایجاد نشست در رویه می¬شود. سالانه هزینه بسیار بالایی برای نگهداری و تعمیرات این تاسیسات مصرف می¬شود که با مرمت صحیح و اصولی هزینه ها بسیار کاهش میابد. با افزایش نیاز به مرمت حفاریها، این مسئله به یکی از مسائل مهم برای مطالعه و تحقیق در آمده است. در این مطالعه، شبیه سازی عددی منطقه پر شده با استفاده از نرم افزار المان محدود Plaxis 2D انجام شده است. با استفاده از مدلسازی ایجاد شده و تعریف مصالح و پارامترها در آن، ابتدا شبیه سازی وضع موجود حفاری ها را انجام شده و سپس با ارائه راهکارهای اصلاحی همچون استفاده از ژئوتکستایل یا ژئوگرید، شفته آهکی و شن خوب دانه بندی شده در خاکریز نتایج بررسی و مقایسه شد. بر اساس نتایج شبیه سازی ها، با افزایش تراکم لایه ها و همچنین سخت تر شدن خاک محلی، میزان نشست کاهش پیدا می-کند. استفاده از یک لایه ژئوتکستایل میزان نشست را حدودا هشت درصد کاهش می¬دهد. همچنین استفاده از آهک نیز حداکثر تغییر مکان را در خاک ریزدانه 24 درصد کاهش می¬دهد و در خاک درشت دانه تاثیر چندانی ندارد. راهکار دیگر ارائه شده خاک شن خوب دانه بندی شده است که بر اساس نتایج شبیه سازی ها در خاکریزدانه تا 39 درصد و در درشت دانه تا 12 درصد میزان نشست را کاهش می¬دهد.

کلمات کلیدی