در سال های اخیر با توجه به مقرون به صرفه شدن فناوری های نوین تولید برق از طریق منابع تجدیدپذیر و لزوم توجه ویژه به مسائل زیست محیطی، استفاده از منابع تولید پراکنده تجدیدپذیر همچون منابع انرژی بادی و خورشیدی رشد زیادی داشته است. با نفوذ روزافزون و گسترده این منابع، نحوه برنامه ریزی توسعه شبکه قدرت، تغییراتی خواهد داشت. هدف این مقاله، بررسی اثرات بلندمدت منابع تولید پراکنده بادی، فوتوولتائیک و حرارتیِ خورشیدی بر برنامه ریزی توسعه بخش تولید و شبکه انتقال است. برای این منظور، هزینه های سرمایه گذاری و بهره برداری منابع تولید پراکنده، خطوط و نیروگاههای آبی، بخار و سیکل ترکیبی در قالب یک مسأله بهینه سازی احتمالی، مدل شده اند. به دلیل عدم قطعیتِ بار گره های شبکه، از برنامهریزی احتمالی برای مدلسازی طبیعت بار استفاده شده است. شبیه سازی بر روی شبکه نیجریه که مستعد انرژیهای تجدیدپذیر بوده و همچنین نسبت به دیگر شبکه های واقعی ضعیفتر است، انجام شده است. نتایج حاصل، حاکی از کاهش هزینه کل سرمایه گذاری در توسعه شبکه انتقال، در صورت در نظر گرفتن نقش منابع تولید پراکنده است. همچنین منابع فوتوولتائیک، به دلیل اینکه هزینه سرمایهگذاری بالاتری نسبت به دیگر فناوری های معمول و تجدید پذیر ِدر نظر گرفته شده دارند، سهمی در توسعه بهینه تولید ندارند.

کلمات کلیدی