امروزه هزینه های احداث و تولید برق از طریق منابع تجدیدپذیر در مقابل فناوری های معمول نظیر نیروگاه های حرارتی رقابتی تر شده است. همچنین لزوم توجه ویژه به مسائل زیستم حیطی و مزایای فنی منابع تولید پراکنده تجدیدپذیر، باعث رشد روزافزون این منابع در شبکه قدرت شده است. با برنامه ریزی بهینه نفوذ گسترده این منابع در بازه زمانی میان مدت و بلند مدت، میتوان سرمایه گذاری توسعه تولید و انتقال سیستم قدرت را به تعویق انداخته یا در آن صرفه‌جویی کرد. هدف این مقاله، بررسی اثرات بلندمدت منابع تولید پراکنده بادی، فوتوولتائیک و حرارتیِ خورشیدی بر برنامه ریزی توسعه بخش تولید و شبکه انتقال است. برای این منظور، ابتدا هزینه های سرمایه گذاری و بهره برداری منابع تولید پراکنده، خطوط و نیروگاه های آبی، بخار و سیکل ترکیبی در قالب یک مسأله بهینهسازی، مدلسازی شده اند. شبیه سازی بر روی شبکه نیجریه که مستعد انرژیهای تجدیدپذیر بوده و همچنین نیاز به توسعه در بخش انتقال دارد، انجام شده است. نتایج حاصل، حاکی از صرفه جویی در کل هزینه سرمایه گذاری در توسعه شبکه انتقال، در صورت در نظر گرفتن نقش منابع تولید پراکنده است. همچنین منابع فوتوولتائیک، به دلیل اینکه هزینه سرمایه گذاری بالاتری نسبت به دیگر فناوری های معمول و تجدیدپذیر ِدر نظر گرفته شده دارند، سهمی در توسعه بهینه تولید ندارند.

کلمات کلیدی