آرسنیک ، عنصر بسیار سمی و سرطان زاست. قرار گرفتن در معرض طولانی مدت آرسنیک از طریق آب آشامیدنی سبب می شود مشکلات مختلف سلامتی از جمله سرطان در برخی از قسمت های بدن بوجود آید. هدف از این پژوهش، بررسی کارایی نانوذرات گوتیت برای حذف عنصر آرسنیک از محلولهای آبی می باشد. اثر پارامترهای مختلف مانند pH محلول آرسنیک، غلظت عنصر، دوز جاذب و زمان تماس بررسی گردید. نتایج نشان داد با افزایش pH از 2 به 4 ، درصد حذف آرسنیک افزایش و در بالاتر از 4 کاهش یافت. بعبارت دیگر حداکثر جذب در pH 4 حاصل شد. با افزایش غلظت اولیه آرسنیک، درصد حذف آن از 99.86 به 40.58 درصد کاهش یافت و با افزایش مقدار جاذب، درصد حذف به 79/99 درصد افزایش یافت. همچنین نتایج نشان داد که جذب عنصر آرسنیک از مدل همدمای لانگمویر پیروی بیشتری نسبت به مدل فروندلیچ دارد. بطورکلی نتایج این پژوهش نشان داد که نانوذارت گوتیت توانایی بالایی در حذف عنصر آرسنیک از آبهای آلوده دارند.

کلمات کلیدی