اقلیم و معماری سنتی کاملاً با هم سازگار بودند، اما با صنعتی شدن کشورها و تولید معماری انبوه خیلی از مسائل کیفی نادیده گرفته می‌شود و این مسأله باعث بالا رفتن بیشتر مصرف انرژی و تغییر در بنیان‌های ساختاری و طبیعی محیط زیست می‌شوند، که برگشت ناپذیر است. در این راستا و همچنین برای دستیابی به روند رو به رشد گردشگری برای حفظ فرهنگ و مکان‌های غنی ایرانی به عنوان یکی از عامل‌های رشد اقتصادی در صنعت گردشگری ، تلفیق ویژگی‌های مثبت گردشگری نظیر گذراندن اوغات فراقت ،رشد اقتصادی ایران،آرامش و تفریح و.... ضروری به نظر می رسد. از این رو الگوی "مجتمع تفریحی توریستی و اقامتی" به عنوان راهبردی جهت جذب گردشگر و با در نظر گرفتن پتانسیل‌های محیطی پیشنهاد می گردد. در این پژوهش پس از مرورمفاهیم مرتبط با گردشگری و فضاهای اقامتی و ... ، به بررسی نهضت‌های مرتبط با معماری فضاهای تفریحی و اقامتی پرداخته و با توجه به رویکرد اصلی پژوهش ، به مرور متون نظری مرتبط با الگوی "فرهنگ و تفرج" به عنوان استراتژی تحقق ترویج فرهنگ ایرانی در منطقه و استخراج اصول مرتبط با آن پرداخته شد و در بخش دوم ، به مطالعه ضوابط طراحی گونه‌های تفرجگاه و همساز با اقلیم بستر به عنوان هسته اولیه سکونتگاه مورد توجه قرار گرفته است. در گام بعدی پس از مطالعه و تحلیل بستر طراحی وارد مرحله طراحی مجموعه تفریحی،توریستی و اقامتی گردیده، ابتدا با توجه به برنامه فیزیکی به روابط فضا و تناسبات آنها و رسم نمودار حبابی پرداخته شد و سپس پلان مجموعه از آن استخراج گردیده است و نهایتا شکل کلی بنا به دست آمد. البته این طراحی به صورتی انجام می گردد که یک مجموعه زیستی جهت سکونت گاه موقت توریسم با ترکیب مناسب ،هماهنگ با الگوی باغ‌های ایرانی احداث گردد.

کلمات کلیدی