نگارش و تدوین دستور برای زبان مردم یک سرزمین، همواره مدنظر دانشمندان و ادیبان آن دیاربوده است. شاید نیاز به حفظ زبان از تأثیر زبان های بیگانه یافراگیری آن به خاطر رسیدن به مناصب دیوانی و اداری حکومت به دلیل وجود رسمیت آن زبان در دستگاه، از مهمترین تدوین قواعد درست خواندن و درست نوشتن بوده است اهمیت مطالعه و بررسی تاریخیِ سیر دستورنویسی در زبان فارسی از چند منظر قابل توجه است. نخست گسترۀ نفوذ زبان فارسی در سبه جزیره هند پاکستان و چین و بخش هایی از اروپا را مشخص می کند. و دیگر نگاه مردم جوامع دیگر به زبان و فرهنگ فارسی و اهتمام به فراگیری آن در خور توجه است.

کلمات کلیدی