به¬منظور بررسی اثر اسید هیومیک، اسید فولویک و کودهای زیستی مختلف بر برخی خصوصیات کمی گاوزبان ایرانی (Echium amoenum)، آزمایشی در سال¬های زراعی 92-1390 در دانشگاه فردوسی مشهد در به¬صورت طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل هفت نوع اسید آلی و کود بیولوژیک مختلف از جمله: 1- اسید هیومیک، 2- اسید فولویک، 3- نیتروکسین (حاوی باکتری‌های Azotobacter spp. و Azospirillum spp.)، 4- بیوفسفر (حاوی باکتری‌های Bacillus sp. و Pseudomonas sp.)، 5- بیوسولفور (Thiobacillus spp.)، 6- میکوریزا (Glomus mosseae)، و 7- میکوریزا (Glomus intraradices) و عدم استفاده از کود به¬عنوان تیمار شاهد بودند. نتایج آزمایش نشان داد که هر دو گونه¬ میکوریزای مورد مطالعه منجر به افزایش عملکرد گل در مقایسه با شاهد شدند، به-طوری¬که عملکرد گل در تیمارهای Glomus mosseae و Glomus intraradices به¬ترتیب 24 و 11 درصد بیشتر از شاهد بود. تمامی نهاده¬های اکولوژیک مورد مطالعه سبب افزایش تعداد چرخه¬ی گل در بوته را در مقایسه با شاهد شدند، ولی اثر کود بیولوژیک بیوفسفر از این نظر به¬طور بارزتری نمایان شد، به-طوری¬که تعداد چرخه¬ی گل در بوته از 342 چرخه در بوته¬های تحت¬تیمار شاهد به 1322 چرخه در گیاهان تحت¬تیمار بیوفسفر افزایش یافت. بیشترین مقدار عملکرد دانه، عملکرد ماده¬ی خشک، وزن دانه در بوته و تعداد دانه در بوته در تیمار اسید هیومیک مشاهده شد، به¬طوری¬که در نتیجه¬ی کاربرد اسید هیومیک عملکرد دانه، عملکرد ماده¬ی خشک، وزن دانه در بوته و تعداد دانه در بوته به¬ترتیب 82، 66، 63 و 66 درصد نسبت به شاهد افزایش یافتند.

کلمات کلیدی