این آزمایش به منظور بررسی پاسخ جوانه‌زنی بذر بادرنجبویه (.Melissa officinalis L) نسبت به دما و پتانسیل آب صورت گرفت. دماهای استفاده شده در این آزمایش، 10 سطح دما شامل 5، 10، 15، 20، 23، 25، 27، 30، 32 و 35 درجه سانتی‌گراد بود. در هر دما تاثیر تنش شوری شامل صفر،2/0-، 4/0-، 6/0- و 8/0- مگاپاسکال سدیم کلرید وتاثیر تنش خشکی شامل صفر،2/0-، 4/0-، 6/0- و 8/0- مگاپاسکال پلی اتیلن گلایکول بر خصوصیات جوانه‌زنی مورد بررسی قرار گرفت. این آزمایش در آزمایشگاه بذر پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران در سال 1393 انجام شد. داده‌ها بصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار آنالیز شدند. نتایج نشان داد که اثر دما در پتانسیل آب بر شاخص‌های جوانه‌زنی معنی‌دار بود. صفات مورد مطالعه عبارت بودند از درصد جوانه‌زنی، سرعت جوانه‌زنی، طول ریشه‌چه و ساقه‌چه و شاخص بنیه. با افزایش شدت کلرور سدیم و پتانسیل اسمزی درصد و سرعت جوانه‌زنی بذرهای بادرنجبویه به طور خطی کاسته شد و در هر دو آزمایش بیشترین درصد جوانه‌زنی مربوط به تیمار شاهد (90 درصد) و کمترین درصد جوانه‌زنی (20 درصد) مربوط به پتانسیل 8/0- مگاپاسکال بود. با کاهش پتانسیل آب و افزایش میزان شوری، شاخص بنیه گیاهچه کاهش پیدا نمود. بذرهای بادرنجبویه در دماهای 5، 10، 15 و 35 درجه سانتی‌گراد و در هیچ سطح رطوبتی جوانه نزدند. نتایج این پژوهش می‌تواند برای مطالعات آتی در مورد اکولوژی بذر گیاه بادرنجبویه مفید باشد.

کلمات کلیدی